Biraz içince sır gibi sakladığı duyguları, bizzat ördüğü duvarlardan sızardı kendi başına açan kaldırım çiçekleri gibi. Sabah uyandığımda hepsini yolunmuş ve yok edilmiş bulurdum. Çoktan muhafızlarını kapılarına dikmiş, duygularını zindanlara kapatmış olurdu, hiç hissetmemiş gibi… 
Hiç hissetmemiş gibi…
15 Perşembe Mar 2012
Posted in Not Defterimden
